کردهای منطقه غرب و به ویژه ایلام از دیرباز در شادی و غم و هنگام وقوع رویدادهای تاثیرگذار از جمله غربت، از دست دادن عزیزی یا در خلوت عاشقانه خود شروع به خواندن هوره و ذکر ستایش گونه اهورامزدا میکردند.
«هوره» سادهترین، ابتداییترین و اصیلترین گونه موسیقی است و مردمان کردزبان غرب کشور این گونه ابتدایی و اصیل آواز را «هوره» مینامند.
کلمه «هوره» و نامگذاری آن قدمتی حدوداً 7هزار ساله دارد و به دوران پیامبری زرتشت میرسد. محققان آغاز «هوره» را زمان اهورا مزدا میدانند؛ «هوره» ندای حقطلبی بوده و کرداری نیک، پنداری نیک و گفتاری نیک را آواز کرده است. بان بنهای، بنیریچر، دودنگی، باریه، غریبی، ساروخانی، گل و دره، پاوه موری، قطار، هجرانی، مجنونی، سحری و هیلاوه مقامهای «هوره» هستند.
و نیز به سه دسته ی
کزه: برای غم و اندوه خود
مور: هنگان از دست دادن عزیز یا خویشاوندی
خریو چر :در زمان غربت و دوری از وطن خوانده میشود